Lichamelijk aangevallen voor ons vertrek naar Haifa..

Het zou een mooie dag gisteren te zijn toen ik een avond van tevoren een verschrikkelijke pijn aan m'n gebit kreeg. (voortanden) Ik dacht gelijk aan een ontsteking een verschrikkelijke nacht volgde... en ik had bijna geen oog dicht gedaan.

De dag zou de dag van Yeshua en andere marsen worden die toch op verschillende manieren  betrekking zouden hebben voor de liefde en warmte voor Israel.... Vele nationaliteiten en de meest mooie vlaggen en mensen in mooie klederen uit verschillende landen gaven een een hart onder de riem voor het Joodse volk....

We waren een uur of 10 bij het hotel van Arjan en Marga om met z'n vieren naar het park te gaan van waar de de verschillende marsen etc. zouden beginnen. We hadden ook onze bagage al bij ons om het  voorlopig even bij hun op de kamer achter te laten omdat we dan eind van de dag naar Haifa zouden vertrekken...
Het was bijna niet uit te houden nadat ik ook al een aantal pijnstillers achter m'n kiezen had, het leek gewoon niet te helpen en het was ook een hele warme dag.                                                                     

Marga begon voor mij te bidden en legde handen op en sprak in tongen tenslotte we hebben toch geloof in genezing...

We zijn toch vertrokken naar het park waar al een grote menigte zich had verzameld, het was een warme vermoeide wandeling en het leek toch niet goed met mij te gaan wat ook invloed had op de anderen. In het park ging Arjan en ik toch naar een Magen David post (een soort eerste hulppost in Israel) om advies in te winnen... Antibiotca moest door een verwijzing door een arts of tandarts worden gedaan en zou behoorlijke kosten met zich meebrengen.  Wat konden we doen dan te blijven geloven dat de Here God toch iets zou gaan doen.... Het was best wel een emotionele dag en de anderen hadden het echt mij te doen. Je kent elkaar eigenlijk pas maar het leek alsof je al jaren bevriend was, de zorg voor elkaar als broeders en zusters in de tijd waarin we nu leven is heel belangrijk.
Aan het eind van de dag gingen we richting het hotel maar deden nog een soort apotheek aan om de sterkste pijnstillers te halen... Johanna had toch nog 2 foto's gemaakt...

Bij Arjan en Marga hebben we nog even gerust en heb ik een nieuwe pil genomen en hebben we opnieuw gebeden en hebben we ook afscheid van elkaar genomen want we zouden elkaar in nederland pas weer terug zien. Bepakt en bezakt in de zwoele warmte van de avond naar de central busstation van Jeruzalem waar de interliners zouden vertrekken. In de drukte en massa met de bagage door detecters etc. Een kaartje en instappen voor de bus naar Haifa die om kwart voor 8 in de avond zou vertrekken vermoeid als Johanna en ik waren konden we goed een kleine 2 en een halve uur rusten maar de pijn in m'n mond bleef.

Uiteindelijk kwamen we tussen 10 en half 11 in ons guesthouse aan waar de receptie nog even open was voor de nachtoverdracht inchecken dan maar en hopen dat ik een goede nacht zal hebben in geloof en gebed en toch maar met m'n eigen een pilletje uit nederland... Pratend in gebed ben ik uiteindelijk in slaap gevallen, Johanna sliep al en stond zonder pijn in een nieuwe dag op. Praise God en de Here alleen maar dankend......

De guesthouse genaamd Port-Inn is een familie guesthouse opgezet door een joodse familie van italiaanse afkomst warm, vriendelijke en gastvrij... en liggend tussen het havengebied en het centum van Haifa.

Een paar foto's alvast,

                                          De slaaplocatie...

                               De garden met een variatie aan planten en bloemen heel sfeervol....

        Het knusse gezellige gemeenschappelijke huiskamertje van het guesthouse...